روزای ما تکراری و شبهای ما پر از غمه

درد دل کهنمونم زخم دل بی مرحمه

زخمایی که گفتنشم دردی دوا نمیکنه

گریه اگه هق هق نشه بغض و رها نمیکنه

به هر وسیله ای شده میخواییم سکوت رو بشکنیم

دیگه پابرچین نمیریم یه وقت گلا رو نشکنیم

تیکه کلام حرفامون همش شده "منم منم"

ما "نیم منم" نیستیم همون لحظه ای که میگیم منم

خونه هامون نزدیک شده اما دلامون شده دور

عمرا نگیم دوست دارم مبادا کم شه از غرور

هرکی فجیح تر فوش میده معلومه که مردمیه

هرکی زبونش بد نچرخه آدمی منزویه

با اینکه ما خوب میدونیم که این کارا خیلی بده

هرکی واسه بدتر شدن دنبال یه راه بلده.

(حامد نادم)